zaterdag 31 december 2011

Ik straal, letterlijk en figuurlijk! Na tien dagen dagelijks vijf minuutjes op de fiets, voel ik al de gevolgen. Mijn spieren zijn minder stram en mijn fysiek is duidelijk beter geworden al is dit laatste uiteraard relatief. Naar de winkel gaan, een beetje snuisteren in de winkelstraten van Brugge met mijn hARTSvriendin, het lukt allemaal terug.  Al twijfel ik er eerlijk gezegd aan dat mijn energie nu aan dat fietsen lag, eerder die deugddoende ‘hot stone’-massage ervoor denk ik J.

Kerstavond was ook reuzefijn. Lekker eten, leuk gezelschap en ouders die hun creativiteit los lieten bij het inpakken van de centjes leidde tot de nodige hilariteiten. Kerstdag was ook al top, met cadeautjes, cadeautjes, cadeautjes, cadeautjes… Nadat pepe met veel bewondering en enthousiasme de eerste kadootjes had gevolgd, vielen zijn oogjes bijna dicht tegen de laatste. Schattig toch!? Nee, voor mij was Kerst dit jaar onvergetelijk gezellig.

Het was die energie die ik nodig had, om de volgende dagen door te maken. Uiteindelijk hebben ze er drie weken over gedaan tussen mijn eerste consultatie en mijn eerste bestraling afgelopen woensdag 28 december. Vraag me niet hoe dit kan en waarom dit allemaal zo lang moet duren. Eerst bleek teveel van longen mee bestraald te zullen worden, dus werd er een alternatief gezocht; heel lokaal bestralen. Maar dit bleek ook al geen sinecure aangezien mijn slokdarm en opnieuw de longen wel heel dicht in de buurt liggen. Na wat heen en weer gerij naar het ziekenhuis heb ik uiteindelijk mijn definitieve bestralingszone. Eindelijk.

Extra info bij de foto; enkel de lijnen die niet doorstreept zijn, tellen… Maar ook hier kunnen we iets van mijn streepjes leren, ja echt! Wat doe ik dus op de laatste dag van het jaar? Op de lotto spelen natuurlijk, blijkbaar is een beetje gokken dezer dagen precies in…
Ik wens jullie en vooral mezelf veel succes met de lotto vanavond en uiteraard een gelukkig en heel gezond 2012! Let’s party!

vrijdag 16 december 2011

Met volle teugen heb ik er van genoten, van die herwonnen energie; kerstmarkt, shoppen,... Zodra ik merkte dat mijn lichaam wat mee wou, heb ik letterlijk alles afgespoeld. Ik nam de tijd in de badkamer en denk dat mijn scheermesje vooral veel lucht heeft kortgewiekt in plaats van haartjes, maar het is het gedacht dat telt. De lekkere schrobbeurt met aanvullende hydraterende crème, maakten dat ik mentaal een hoofdstuk echt kon afsluiten. Dit in combinatie met mijn auto die ik terug wakker heb geschud, maken me helemaal voorbereid op de blauwe mannetjes die op sommige hoeken van de straat staan om te “snuffelen” met hun ding.
Een bezoek aan het ziekenhuis om mijn fysiek na te kijken, zette me echter weer met de voetjes op de grond. Een dokter die me waarschuwt dat veel en vroeg terug actief zijn, mijn kans op herval kan vergroten en een wandeltest in een ziekenhuisgang, waar andere patiënten op stoelen hun beurt bij de dokter zitten te wachten en me dus 6 minuten kunnen bestuderen….maken me weer klein en breekbaar. De uitspraak van die dokter wordt door mijn andere dokters gedeeltelijk tegengesproken maar ondertussen zit de schrik er wel in. Hoe weet ik nu wanneer ik té veel doe want heb geen fysiek meer dus opbouwen doet sowieso een beetje pijn… 2 min fietsen? 5 min fietsen? Kortom, ik laat me leiden door een professioneel en hoop dat die het wel weet, want zelf verantwoordelijk zijn voor tweede herval, daar heb ik geen zin in.
Soit, eerst de volgende fase, de bestralingen. De lijnen worden deze namiddag definitief getekend op mijn lichaam en weet je dat ik hier eerlijk gezegd blij om ben? Blij omdat er nog lijnen gezet worden en ik straks alles dagen naar het ziekenhuis mag komen om bestraald te worden. Blij dat ik nog behandeld kan worden. Blij dat ik màg gaan. Blij dat ik straks ‘stralen’d de feestdagen mag vieren met vrienden en familie in warmte en gezelligheid want meer dan eens besef ik door twee gebeurtenissen deze week dat ik dankbaar moet zijn dat ik er nog ben. Ik ben me ervan bewust dat anderen die kans niet meer krijgen. Intens genieten, dat is gewoon mijn plicht. Kl*tegekken die denken dat ze met hun geweer op andere mogen schieten en kl*tekanker.