dinsdag 27 september 2011

Ik begrijp het niet. Het is dan ook vreselijk stom. Aan alles zijn twee kanten, maar echt aan alles. En ik slaag er niet in, die ene kant te negeren. Chemo 3 is wonderwel bijna voorbij, wat wil zeggen dat de helft van de chemo’s er op zit. Eigenlijk moet ik dus een beetje blij zijn maar waarom zegt mijn vermoeide lijf en geest dan ‘pff, nog eens zoveel, wij zijn eigenlijk al een beetje moe.’ Dubbel dus.
Zondag kreeg ik mijn gedachten ook al niet zoals ik ze wou. Ik voelde al toen ik opstond dat het beetje energie dat ik had, er tegen de middag uitgeperst zou zijn. In plaats van blij te zijn om dat beetje energie, was ik ontgoocheld in mijn eigen lijf. Dubbel dus. Gelukkig heb ik ongelofelijke mensen rondom mij die me keer op keer oppeppen. Eenmaal aangekomen kon ik alles over me laten gaan; tussen 9u en 11u kwam iedereen toe, het was druk, overweldigend. En opnieuw was er een verrassing… ik heb nu gewoon mijn eigen logo!

Ik ben er dolgelukkig mee, ik vind het een geweldig idee, maar eigenlijk wil ik vooral dat ik me gauw ook Mega Cindy kan VOELEN. Dubbel dus. Terwijl al de lopers onder het motto ‘ Een voor allen, allen voor het afscheren van de snor van nonkel Eddy’ vertrokken, bleef ik een beetje verweesd achter. Vorig jaar was IK nu aan het lopen. Vorig jaar had IK nu met een rode kop en puffend de 6 km uitgelopen. En nu, nu hou ik me koppig recht, weiger voorlopig om in die rolstoel te gaan zitten en moedig iedereen aan. Wanneer de wandeltocht dan eindelijk start, moet ik toch plooien. Mentaal wil ik zo graag, maar fysiek lukt het gewoon niet meer. Ben blij dat zoveel mensen rond me heen meewandelen, dat er zovelen me willen duwen, maar het is keihard. Dubbel want ik besef, ik KAN vandaag gewoon geen 3 km meer wandelen. Wanneer de laatste rechte lijn in zicht is, beslis ik koppig om het laatste beetje energie er uit te persen. No way dat ik in een rolstoel over de eindstreep ga waar vrienden me staan op te wachten en toe te juichen. Blij, dat ze blij zijn voor mij, triest omdat IK eigenlijk HEN moet feliciteren. Dubbel.
Nog één dubbelnieuwtje van dit weekend moet ik nog vermelden; mijn resterende klieren onder mijn rechteroksel zijn na iets meer dan 2 jaar terug in actie geschoten, ik zweet dus weer langs beide kanten. Dubbel kan dus ook goed zijn…