zaterdag 31 maart 2012

Ik ben al even iemands officieus konijntje maar nu ben ik er officieel eentje; een proefkonijntje. Eén ding is hierbij verontrustend, wanneer je ‘De Ronde van mijn Konijnenhok’ doet, zie je dat ik alleen ben. Laat ik nu een wel heel uitzonderlijk en verontrustend dossier hebben.

Even voor de duidelijkheid, normaal moest ik pas maandag naar Leuven maar een vriendin heeft gedaan wat ik hoopte, ze zorgde ervoor dat ik gisteren al langs kon bij de prof in Leuven. In deze tijd van mijn leven is elke dag precies een jaar dus ik was ongelofelijk blij met het vervroegen van de afspraak. Wanneer al je levenshoop op een gesprek berust - de natuur vertrouw ik niet meer - dan heb je wat stress. Gelukkig begon de uiterst vriendelijke prof met een grapje en zei dat hij van mij nogal wat huiswerk had gekregen… Tja, daar stond ik met mijn mond vol (konijnen)tanden. Eén ding is duidelijk, ik ben het eindstation van de standaard uitgewandeld. Wat rest zijn studies en experimenten. Een tweede ding, is dat ik niet in aanmerking kom voor de studies, want de kanker is voorlopig niet uitgezaaid. Dat dit voor een dubbel gevoel zorgt, is een understatement. Ik wil niet wachten tot er uitzaaiingen komen, ik wil actie. Actie kan, maar is prijzig én het product heeft zijn doeltreffendheid niet bewezen. Ik kan toch geen 80.000 euro per jaar uitgeven aan een product waar ik niet zeker van ben dat het mij in leven kan houden?

Gelukkig heeft de man een hart ,alsook zijn collega’s. Een product dat aantoont dat het uitzaaiingen kleiner maakt maar niet kan wegwerken, waardoor de kanker naderhand toch de bovenhand krijgt, mag ik innemen. Wie weet helpt het mij cellen die voorlopig onzichtbaar en slecht zijn wel klein te houden. De neveneffecten zullen heftig zijn: voet-hand-syndroom, wat zoveel wil zeggen als gegarandeerd overgevoeligheid en blaren op handen en voeten. Wanneer ik aan mijn pijngrens ben, wordt de dosis verlaagd. Wat een leuk vooruitzicht. Bij deze ben ik aan’t oefenen. Vorige zin schreef ik met mijn tong. En deze met mijn tenen. Niet gemakkelijk, misschien moet ik eens kijken voor twee konijnentanden.

1 opmerking:

  1. Cindyke,

    Kijk om je heen,...links...rechts...voor en achter je!!
    We leven, vechten en voelen met je mee!!

    Neem onze handen vast, en voel de liefde en de vriendschap!! Die twee hand in hand zijn het allersterkste en samen met jou moed en vechtlust zal je die kanker verslaan!!

    Geloof en je zal winnen!!

    Dikke knuffel en zoen
    Joery xxx

    BeantwoordenVerwijderen