woensdag 17 augustus 2011

Je hebt Pukkelpop en je hebt Rimpelrock, wel bij mij is het pukkelrock… Laat ik me even nader verklaren. Sinds gisteren heb ik meer pukkels op mijn lijf dan tijdens mijn ganse puberteit samen denk ik. Blijkbaar is dit een van de nevenwerkingen van Taxotère, de kleine lettertjes… Eerlijk gezegd, als je enkel haaruitval verwacht, bereid je je daar mentaal op voor. Allee, je probeert dit toch. En als je dan plots opstaat met een gezicht en bovenlijf als een mijnenveld, dan verschiet je. Ik had dit niet verwacht en zie mezelf alweer veranderen. Elke keer wanneer ik in de spiegel kijk, verschiet ik, zo wil ik er niet uit zien. Het maakt me verdrietig. Elke morgen.
En de rock? Wel, de spierpijnen waren om U tegen te zeggen. 3 zakken met kersepitten waren maandag en dinsdag mijn beste vrienden. Ik loop rond als die oudjes op rimpelrock; beetje houterig, beetje gebogen en met zo van die pijnlijke grimassen… Ik denk dat je het kan vergelijken met de dag na een ongeval, je ziet niks aan je lijf maar je bent wel kreupel.
Elk festival herhaalt zich – daar denken we nu nog niet aan – maar elk festival komt ook ten einde. En ja, ik voelde deze middag de energie in mijn kleine teen en momenteel zit hij al aan mijn buik. Ik heb weer een normale eetlust en wordt vrolijker en vrolijker nu ik elke extra druppel energie ervaar.

En dat brengt zo van die rare ideeën naar boven. Je wil weer doen wat je graag doet. Gelukkig zit mijn hARTSvriendin even in Afrika. Dus laat we het duiveltje in mezelf zijn werk doen en doe ik lekker eens waar ik zin in heb; morgen ga ik werken! Twee uur een opvolger op gang helpen! Shhht, dat de tam tam niet tot in Namibië geraakt J