donderdag 19 april 2012


De reis naar de States was ‘exciting’! Obama en Greet De Keyser waren niet thuis dus heb ik het daar in Washington even overgenomen. Alle musea zijn om ter grootst, om ter mooist én gratis. Het chauvinisme en de trots van de Amerikanen komt de geïnteresseerde museumbezoeker ten goede. ‘Wauw’, ‘Wow’, ‘Fuck zo mooi’, ‘Amai joh’ zijn nu algemeen gekende termen in Washington. Het vijftien minuten durende interview bij het binnenkomen van de States – ik moest zelfs uitleggen waar Waregem precies lag in België – viel in het niets bij de stress bij de controle tijdens de tussenlanding en het vertrek terug naar België. Uitleggen waarom ik er een tape op mijn borst kleefde, uitleggen en controle van mijn port-a-cath. Bij het terugkeren werd ‘code four’ geroepen toen ik door de scan liep; schoenen in een speciale machine, controle op verboden middelen. Ik heb toen vlug een wees gegroetje gedaan dat ik in niets verdachts getrapt had in de straten van NY…

De controles zijn duidelijk scherp. Bij elk musea, in elk officieel gebouw, moeten de rugzak door de scan, schoenen uit, riemen uit, jas uit… Mijn riem is op 1 week tijd meer open en toe gegaan dan anders op een heel jaar. Maar het is dus gratis, en de Amerikanen zijn streng maar in tegenstelling tot ik had verwacht vriendelijk. Mega vriendelijk. New York, dat is een ander paar mouwen. Een smeltkroes van culturen, van standen, mensen en nog eens mensen zo ver je kan kijken. Het is zoals op de foto’s en in de film, maar toch zo anders. Ik ben verkocht en ga zeker nog eens terug. Alleen al om te shoppen, want het tijdsgebrek was het meest frustrerende. Zoveel te zien, zoveel te bezoeken, zoveel te kopen J

Een welkomstcomité in Zaventem maakte de reis helemaal af. De ontnuchtering volgde echter veel te vlug, bruusk en keihard. Bij mijn tante, zus van mijn papa, prijkt sinds eergisteren nu ook borstkanker op haar medische fiche. Uit genetisch onderzoek bij mij bleek nochtans geen genetische link. Nogmaals een verkeerd lot? Kijk, ik wil niet zielig doen of zeuren maar ik vind dat we met de familie nu echt ons deel hebben gehad. Laat ik het nu dan ook nog voor één keer even héél duidelijk stellen: ik ben COMPLEET LEEG, ik ben HELEMAAL OP. Jongeheer daarboven: STOP IT!!! Vanmiddag begin ik aan mijn kuur maar ik kan eigenlijk even niet meer, ik ben het moe, please geef me wat lucht.