Vol verwachting maken de zenders je op voor het nieuwe
televisieseizoen, maar voorlopig blijf ik op mijn honger zitten. Geen enkel
programma doet me naar de zetel spurten, tenzij het journaal met Phara of herboren
Martine. Het enige wat nog een béétje boeit zijn die Paralympische Spelen. De
Olympic Games, de Gay Games, de International Children Games, de Paralympic Games, waar blijven de Cancer Games?
Daar zou ik nu echt eens voor thuis blijven. En ik zweer
het, ik niet alleen. Wie kijkt er nu niet graag naar een rondje baxterslingeren
of verspuwen, darts met spuiten of ziekenhuisbed-basket... Moet toch de max
zijn? Ik ga kandideren voor de discipline oncologeworstelen, ik denk dat ik met
mijn mentale kracht wel in staat zal zijn er een paar te vloeren J
Nee, alle gekheid op een stokje, er is niets te zien op tv
maar gelukkig werkt de zon een beetje mee en voorspellen ze een mooi en warm
weekend. Na de verlenging van mijn abonnement in het ziekenhuis vorige week,
ben ik even moeten bekomen en dan helpen een beetje meditatie en het terrasjesweer om mijn
hoofd terug fris te krijgen. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik deze namiddag
ook een enorme boost heb gekregen. Het is leuk om te zien dat mijn haren goed groeien,
dat mijn wimpers en wenkbrauwen terug zijn. Wanneer een professionele grime je
dan nog helemaal opmaakt, sta ik ronduit fier voor de camera. Dan durf ik even
achterom te kijken naar de afgelopen drie jaar. Die twee komende extra maanden
chemo kunnen er nog wel bij. Borst vooruit en blijven gaan.