woensdag 4 juli 2012

De afspraak lag al een paar maanden vast en ik zag niet meteen een échte reden om ze te annuleren. Vandaag mocht ik voor de eerste keer bij een plastisch chirurg in het UZ langs. Ik kan dit met niets dat ik tot nu toe van doktersgesprekken gehad heb vergelijken. Eerst en vooral valt je al meteen op dat je niet op de gewone afdeling heelkunde of oncologie aanbeland bent. De dokters lopen er allemaal zo ‘glad’ bij, ze crossen er door de gang op hielen van tien cm en iedereen kijkt naar iedereen in de wachtzaal, nieuwsgierig waarvoor iedereen komt.

Toen de mannelijke assistent – die er overigens mag wezen - me kwam halen en me een stoel aanwees in het kabinet begon hij met een grote smile: ‘En juffrouw, wat kunnen we voor u doen?’ ‘Euh, een borstreconstructie, meneer.’ Zijn reactie was grappig, iets tussen ontgoocheling omdat hij zijn botoxspuit niet meteen mocht bovenhalen en complete shock door mijn antwoord.


Toen hij bijna bekomen was, mocht ik me uitkleden en werd mijn lijf geïnspecteerd. ‘Hebt u al een liposuctie gehad, juffrouw?’ Algemene hilariteit bij mij en mijn hARTSvriendin, terwijl de assistent duidelijk maakte dat dit belangrijk was in kader van een operatie. Nee dus. Mijn opmerking dat wanneer dit als bonus bij de reconstructie aangeboden werd, hij dit wel mocht doen, negeerde hij straal. Ze hebben duidelijk niet allemaal de humor van Jeff Hoeyberghs. Na een eerste algemene uitleg, kwam de plastisch chirurg binnen en vertelde gedeeltelijk een ander verhaal over mijn mogelijkheden… Ook deze laatste was van het meest tactvolle soort. Na haar mondelinge realisatie dat ik toch wel jong ben met kanker – deze hadden we nog niet gehoord… -  en een nieuwe inspectie van mijn lijf – lees weeral wreed geknijp in mijn onderbuik en geduw op mijn ribben – vroeg ze of ik kinderen had. ‘Jammer, anders hadden we wat meer buik gehad om te reconstrueren maar gelukkig is uw te reconstrueren borst niet zo heel groot en troost u, ik heb al magerder vrouwen gehad om deze operatie op uit te voeren.’ Dat noemen ze dan twee slagen in één.

Na het overlopen van enkele risico’s kaarten we het kostenplaatje aan. Straf, maar het is nu eenmaal zo, maar ik zal zonder morren rond de 3000 euro moeten betalen uit eigen zak, te betalen vóór de operaties! De overheid voorziet nog niet in deze terugbetaling, dus ik stel vooral vast dat ik alweer niet aan de kant van de voordelen zit. Het is niet meteen voor dit jaar maar ik zal dit moeten opnemen bij de budgettering van 2013. Toch een duur borstje als je het mij vraagt, mijn kippenborst van het marktkraam vandaag kostte amper 2,3 euro.... Dus hou jullie maar klaar, wie weet organiseer ik volgend jaar wel iets: wat dachten jullie van de opvolger van Cindy’s Benefiësta in 2010; Cindy’s BeneTiet(je)?