dinsdag 11 december 2012


Het is weer even geleden en geen nieuws is goed nieuws zeggen ze altijd, wel ik kan dit momenteel bevestigen. Bijna alle neveneffecten van de chemo’s verdwijnen als sneeuw voor de zon. Mijn toilet kan weer genieten van een rustige dag, mijn tenen en voeten hebben weer hun normale formaat en ik kan terug in al mijn schoenen, mijn haarborstel heeft terug werk gevonden, de foundation moet nog gesmeerd worden maar niet meer zo dik, ik kan weer nagellak kopen, en de weegschaalmeter is veranderd van richting. 2012 was een raar jaar, eigenlijk een zwaar jaar, ik ben blij dat het bijna om is. Al boezemt 2013 me een beetje angst in. Ik heb altijd gedacht dat 13 mijn geluksgetal was, ik ben geboren op de 13e en de eerste keer geopereerd op de 13e, twee chemokuren zijn op een 13e gestart, maar die hadden allemaal niet het beloofde eindresultaat. Ik ben benieuwd of deze uitzonderingen op de regels, de regel gaan bevestigen, dat 13 wel degelijk geluk brengt bij mij, en dat 2013 eindelijk eens een stralend jaar mag worden.

De evaluatie van 2012 is hiermee bijna rond, er rest me enkel nog de uitreiking van de awards:
*Onderneming van het jaar: het ziekenhuis van Deinze, meer bepaald de dagkliniek
en dienst gynaecologie, in het bijzonder mijn hARTSvriendin*
*Beste groep van het jaar: de smoefelaars*
*Leukste nieuwkomer: mijn metekind Leonie*
*Liefste koppel van het jaar: mijn ouders*
*Speelgoed van het jaar: mijn ipad*
*Man van het jaar: mijn partner*
*Woord van het jaar: klotekanker*
*Zwartste dag van het jaar: 16 maart*
*Onverwachte hype van het jaar: de blijvende steun via mail en sms van zovelen*
*Artikel van het jaar: Mega Cindy in de Nina, Het laatste Nieuws*
*Meest heuglijke gebeurtenis: de goede scan op 7 november 2012*
*En de ‘Prijs voor Doorzetting’ gaat dit jaar opnieuw naar mijn lichaam*
***
 

 Geniet van de warmte en van elkaar tijdens de komende feestdagen. Een dikke zoen.