maandag 4 februari 2013

Vele keren heb ik al klaar gezeten aan mijn computer om nog wat te bloggen, maar de inspiratie ontbrak mij een beetje. Ik had denk ik te veel te vertellen, kon het niet kanaliseren. Na een verwarrende eindejaarsperiode waarbij afscheid werd genomen in plaats van uitbundig het nieuwe jaar te starten, kwam mijn echo er half januari meteen aan. Het toestel stond nog maar op mijn borst of daar stond een grote zwarte joekel te blinken op het scherm. Er werd onmiddellijk beslist om een nieuwe borstpunctie uit te voeren. Donderdag 17 januari was emotioneel de zwaarste dag tot op heden wat betreft mijn ziekteproces. Ondanks mijn gesmeek, wilden mijn weefsels niet vlugger kweken in het labo. Vrijdagochtend kwam dan uiteindelijk het verlossende nieuws dat het gelukkig vals alarm was. De champagne vloeide rijkelijk, nog nooit was de ontlading zo groot.


Mentaal was deze klap echter harder dan verwacht. Emoties die lang ondergedoken zaten, kwamen boven. Ik vrees dat ik nog wat tijd zal nodig hebben om alles een plaats te geven, maar hoe doe je dat? Moet ik nu een dag of 5 op een bergtop gaan zitten? Of moet ik een maand door de woestijn gaan trekken?

Wanneer ik enkelen moet geloven, moet ik gewoon blijven bloggen. Dit zou zowel mijzelf als hen ten goede komen. Ik registreerde enkele minder tevreden - ze zijn wel lief - bloglezers dat ze hun werkdag nu reeds anderhalve maand met hetzelfde artikel moeten starten en dat ze dit graag anders zouden zien. Nu ja, dan heb ik ander spannend nieuws. Ik heb er soms aan getwijfeld of die dag nog zou komen. Vanaf eind deze week ben ik officieel terug in dienst, volgende week staat mijn eerste werkdag gepland na anderhalf jaar strijden. Dus in plaats van de foto en een bericht, zal ik in levende lijve verschijnen. En ik beloof het jullie, ik breng een kleine verrassing mee. ra ra ra... En nee, ik heb tijdens mijn afwezigheid geen lange baard gekweekt... Tot gauw!

 

1 opmerking:


  1. Iemand waar ik zoveel om geef die "eindelijk" goed nieuws heeft, ... daar ben ik zo gelukkig mee en dat geluk voel ik in mijn hart!!


    Dikke kus
    Joery x

    BeantwoordenVerwijderen